Αγριόχοιροι και καλλιέργειες

Όταν επισκέφτηκα το ημιορεινό χωριό της μητέρας μου στην επαρχία Φαρσάλων με περίμενε μια έκπληξη ευχάριστη σαν κυνηγό, αλλά δυσάρεστη για τον πρωτοξάδερφό μου.

-«Καλά ξάδερφε έχει γουρούνια στα «Δέντρα»; Ρώτησα βλέποντας τα πατήματα από ένα κοπάδι γουρουνιών στον αγροτικό δρόμο. «Ήξερα για τον Ντομουζντερέ πέρα στο ποτάμι το Ενιπέα, αλλά και εδώ;»

-«Από τότε που έβαλα τα ρεβίθια έχει!»

Λιτή απάντηση που συνδυασμένη με την χροιά της φωνής τα έλεγε όλα. Την πραγματικότητα του νέου βιότοπου των Κάπρων και των κοπαδιών και την απόγνωση ενός νέου αγρότη μαζί.

Τα αγριογούρουνα αφού επισκέφθηκαν την καλλιέργεια του να δουν αν είναι έτοιμα τα άφησαν να γίνουν μπήκα και πήραν την μερίδα του λέοντος! Μελιτζάνες και πατάτες και αρακάδες ήταν το επιδόρπιο τους το όποιο και τίμησαν δεόντως…

Λένε πως ο αγριόχοιρος είναι ζώο που προσαρμόζεται. Μα αυτό που έχει κάνει τους πάντες να απορούν είναι το πόσο! Ακόμη και θηραματολόγοι πολλές φορές ξαφνιάζονται από την τόλμη και το θράσος των κοπαδιών. Η Ελληνική ύπαιθρος «λόγγωσε» πάλι κοντά στον κάμπο. Λίγο η αποστροφή των νέων από την Κτηνοτροφία και ειδικά τα γίδια που θέλουν βοσκή και περπάτημα πολύ και έχουν λίγο όφελος οικονομικό, να και η ερήμωση της υπαίθρου θέριεψαν τα κλειστά.

Όμως οι καλλιέργειες συνεχίζουν να υπάρχουν και μάλιστα όλο και πιο πολύ επεκτείνονται σε χωράφια που άλλοτε ήταν ξερικά και σε πλαγιές. Με την νέα τεχνολογία και την στάγδην άρδευση τα σιταροχώραφα έγιναν καλαμπόκια και τριφύλλια και βρώμη. Ότι καλύτερο για τα Αγριογούρουνα. Και μάλιστα συνδυαστικά με την αύξηση των κλειστών πέριξ των χωριών και τα χωράφια σε απόσταση βολής από τις λιχουδιές τους! Πλέον εγκαθίστανται κοντά σε χωράφια και μένουν εκεί όσο υπάρχει τροφή. Χαράς ευαγγέλια για κυνηγούς της περιοχής. Μα σαν συλλέξουν τα «γεννήματα» οι αγρότες το σκηνικό αλλάζει. Βλέπεις κόσμο να κόβει άσκοπες βόλτες εκεί που ήταν θηράματα μπόλικα με σκυλιά που δεν λένε να ξεκολλήσουν από τα πόδια τους. Και μιλάμε για σκυλιά αξίας, αλλά όσο άξιο και να είναι το σκυλί τι να κάνει μη υπάρχοντος ενδιαφέροντος ουδενός! Γιατί τα κοπάδια έχουν τον τρόπο που λειτουργούν και είναι παράδοξο αλλά σαν να ξέρουν από καιρό που θα βρουν και πότε θα είναι νόστιμο. Το έχουμε αντιληφτεί όλοι μας πολλές φορές.

Ήταν καλοκαίρι όταν πήγα στο χωράφι με τον πατέρα μου να τον βοηθήσω στην δουλειά. Εκεί που περπατούσαμε επιβλέποντας το δίκτυο άρδευσης χτύπησαν καμπανάκια στην κυνηγετική πλευρά του μυαλού μου. Στην αρχή θάρρεψα πως βλέπω παντού «πατήματα» από κυνηγετική μανία. Μα σαν το έκανα έλεγχο είδα πως είναι πράγματι από γουρούνι και μάλιστα Κάπρο σεβαστών διαστάσεων. Με τον ντορό βρήκα την «λούτσα» του το λασπόλουτρο του. Ήταν μέσα στο βαμβακοχώραφο δίπλα σε ένα λάστιχο ποτίσματος το όποιο και είχε κόψει και εκεί περνούσε τα ζεστά βράδια του. Με τον Αζόρ σε απόσταση ανάσας ήταν αδύνατο να μην κρατηθώ. Τον πήρα να δω που ήταν! Ήταν γιατακιασμένο σε ένα χωράφι που είχε φυτεύει με ακακίες για ξυλεία. Οι ακακίες ποτιζόταν παλιά μέχρι να μεγαλώσουν και μέσα είχε γεμίσει χόρτα ψηλά και βάτους! Εκεί είχε βρει καταφύγιο ο Κάπρος που έβλεπαν πολλές φορές να περνάει την Επαρχιακή οδό την «Δημόσια» όπως την λένε στο χωριό.

Στο μέρος για το οποίο μιλώ δεν είχε καταμαρτυρηθεί αγριόχοιρος τα τελευταία εκατό χρόνια ίσως! Και όμως οι αλλαγές που έγιναν σε ζωικό κεφάλαιο και καλλιέργειες έφεραν τον κάπρο. Ο οποίος μόνο ημίαιμος δεν ήταν και σαν τον σήκωσε ο σκύλος είδα ένα ζώο πράγματι ζηλευτό! Ήταν όμως ημίαιμα τα γουρούνια ενός κτηματία στο δίπλα χωριό και η μυρωδιά των θηλυκών τον είχε φέρει εκεί. Και μιας και βρήκε τεύτλα και καλαμπόκια είπε να το κάνει μόνιμο το γιατάκι, ειδικά δε που επί χρόνια κανείς δεν τον κυνήγησε!

Εκεί κοντά σήκωσε και τον φράχτη του κτηνοτρόφου με τα ημίαιμα και σιγά σιγά γέμισε και ο κάμπος από Γουρούνια. Αγριογούρουνα καθαρά-καθαρά ίσως να μην είναι, αλλά ο φαινότυπος τους είναι Άγριος. Και πώς να μην είναι αφού η περιοχή λυκοτόπι γνωστό δεν χαρίζεται σε ζώα αργά και βαριά. Ο «κυρ Νικόλας» ο «χασάπης» έχει και ένα καλό!

Θαρρώ πως στην περιοχή της Θεσσαλίας ειδικά με τις συνθήκες που επικρατούν και την αλλαγή καλλιεργειών ειδικά με τα λαχανικά πάσης φύσεως που νέοι αγρότες προσπαθούν να καλλιεργήσουν έχουν φέρει κοπάδια αγριόχοιρων σε περιοχές που έως μερικά χρόνια πριν δεν υπήρχε ούτε ως φαντασία ο Κάπρος. Αυτό συνδυαζόμενο με μερικές άστοχες κινήσεις κάποιων να κάνουν φάρμες με ημίαιμα ή μαύρο Ελληνικό Χοίρο έφερε την έκρηξη στον πληθυσμό και ειδικά στον κάμπο. Σε παραποτάμιες περιοχές, που από παιδάκι ήξερα πολύ καλά σαν κυνηγούσαμε περισσότερο την τύχη μας παρά θήραμα, όπου δεν υπήρχε ούτε κατά διάνοια αγριόχοιρος πλέον έχουν εγκατασταθεί μόνιμα κοπάδια. Μάλιστα έχουν τόσο καλά εγκλιματιστεί που ακόμη και με θηραματική πίεση από ντόπιες ομάδες που ξέρουν τα μέρη δεν εννοούν να «ξεφωλιάσουν». Φυσικό είναι, το να περάσει τον Πηνειό ποταμό το αγριογούρουνο το έχει για τίποτα. Οι κυνηγοί όμως; Έτσι σε δασωμένα μέρη δίπλα στις όχθες του ποταμού που είναι απροσπέλαστα και επικίνδυνα έχουν γίνει το ορμητήριο κοπαδιών που κάθε βράδυ ξεχύνονται τιμώντας την παραγωγή του φτωχού αγρότη που ανήμπορος να αντιδράσει απλά προσδοκεί στην αποζημίωση, η οποία και πολλές φορές δεν δίνεται διότι είναι καταστροφές από άγρια ζώα λένε…  

Τελικά ο Αγριόχοιρος είναι όχι μόνο ένα σκληρό και δυνατό ζώο αλλά παράλληλα έχει μυαλό που θα το ζήλευαν και άνθρωποι. Αξιολογεί και λογαριάζει πιθανότητες δρομολόγια και αλλάζει συνήθειες ανάλογα με την προσφορά τροφής. Και όχι μόνο τούτο αλλά παράλληλα φροντίζει να έχει την εναλλακτική σε περίπτωση δίωξης. Έτσι οι αναδιάρθρωση των καλλιεργειών έχει φέρει νέους «μουσαφιραίους» σε χωριά και περιοχές που ουδέποτε υπήρχε σαν θήραμα ο Αγριόχοιρος. Πολλές φόρες σε αυτό συνηγορούν και διάφορα καταφύγια Άγριας Ζωής που γίνονται σε μέρη που είναι ότι πρέπει για να καταντήσει από θήραμα μάστιγα ο Βασιλιάς του Κλειστού…

Για το τέλος αφήνω Ιστορία πονεμένη αγρότη από χωριό της Μαγνησίας και Θειου μου που απηύδησε να του έχουν καταστρέψει τα καλαμπόκια και στην προσπάθεια να τα κυνηγήσει έπεσε με το αυτοκίνητό του σε αγροτικό ποτιστικό αυλάκι και ναι μεν δεν σκοτώθηκε αλλά πλήρωσε 6000€ για την επισκευή του αγροτικού του! Προηγήθηκαν προσπάθειες με ηλεκτροφόρα καλώδια κασετόφωνα με μουσική και φωτοκύτταρα και όλη η επιστήμη της NASA! Επειδή δεν είναι κυνηγός και δεν σκόπευε να γίνει ούτε λαθροθήρας ως έσχατη λύση ήταν να τα κυνηγά με το αυτοκίνητο κάνοντας κάθε βράδυ περίπολο λες και ήταν φαντάρος στο Ποτάμι!