Οκρώβρης ο μήνας που αλλάζει το κυνήγι

«Σαν μπει ο Οκτώβρης τότε κινάμε το κυνήγι εμείς οι παλιοί εξόν κι αν έχει νωρίς τα πρωτοβρόχια ο Σεπτέμβρης, και αυτά να είναι γερά να μουσκέψει καλά ο τόπος». Θεωρούσε ο μπάρμπα Μήτσος ο γεροκυνηγός, πως το κυνήγι τις πρώτες μέρες στην ξεραΐλα είναι για χαρμανιασμένους κυνηγούς από την πόλη, και καινούργιους που «Ανυπομονούν να ακούσουν το καινούργιο τους δίκαννο να κελαηδά ή να δείξουν την καραμπίνα που έφεραν από την Αμερική!». Οκτώβρης ο μήνας που πλέον το κυνήγι του αγριογούρουνου γίνεται πλέον κυνήγι με μυαλό και γνώση παρά τύχη και όπως βγει. Οι πρώτες βροχές είναι που αλλάζουν τα πάντα.

Σίγουρα η αλλαγή του καιρού που φαίνεται πια καθαρά τον Οκτώβριο επηρεάζει το κυνήγι. Και κυρίως το κυνήγι του Αγριόχοιρου που τόσο εξαρτάται από το νερό. Οι βροχές που αρχίζουν πλέον είναι το πρώτο και βασικό που συντείνει σε αυτή την αλλαγή. Φυσικά και τα πρώτα κρύα έχουν μεγάλη επιρροή στον τρόπο που κυνηγάμε.

Τι αλλάζει η βροχή; Τα πάντα σχεδόν και όσον αφορά τον Κυνηγό αλλά και το θήραμα. Πλέον υπάρχει νερό παντού, τα ρέματα έχουν αρχίσει να τρέχουν και οι πηγές που στέρεψαν το καλοκαίρι από την ανομβρία πλέον αρχίζουν να τρέχουν. Αυτό βοηθά τα αγριογούρουνα να αλλάζουν γιατάκια και την καλοκαιρινή τους ρουτίνα. Στα πρώτα κυνήγια όταν ένα θήραμα έφευγε από την παγάνα και λόγω ζέστης το παρατούσαν τα σκυλιά, το ερώτημα ήταν που έχει εδώ κοντά νερό. Εκεί ψάχνοντας εννιά φορές στις δέκα το ξαναέβρισκαν, αν όχι εκεί να δροσίζεται τουλάχιστον τον φρέσκο ντορό του. Τώρα το όλα αυτά τα καλοκαιρινά τερτίπια που σχετίζονται με την ανάγκη του Κάπρου για νερό και των κοπαδιών για ακόμη περισσότερο, η οποία τα οδηγεί σε συγκεκριμένα σημεία έχει τελειώσει. Πλέον μπορούν να γιατακιάζουν όπου θέλουν και το νερό δεν είναι πρόβλημα. Οι λασπόλακκοι έχουν γεμίσει πια και τα λουτρά τους είναι σε απόσταση κοντινή.

Με την βροχή πλέον το κυνήγι γίνεται πιο εγκεφαλικό πλέον είναι θέμα εμπειρίας και όχι τύχης. Υπάρχει ίχνος στο έδαφος, ειδικά μετά από μια καλή βραδινή βροχή, άρα ξεκινάνε οι μέρες που η ιχνηλασία είναι πλέον το άλφα και το ωμέγα. Αυτό είναι μεγάλο πλεονέκτημα για την κυνηγετική ομάδα. Μπορούμε να «κόψουμε» τον τόπο, να ιχνηλατήσουμε δηλαδή και να δούμε τελικά πιο ίχνος είναι το αξιοποιήσιμο. Επίσης φαίνεται πια ξεκάθαρα ο αριθμός των θηραμάτων και για τους πιο έμπειρους ακόμη και το φύλο των μεγάλων ζώων. Εκείνη η κατάσταση τον πρώτων μερών με την ξέρα, που μίλια να περπατούσες και κοπάδι να περνούσε δεν έβλεπες τίποτα, έχει γίνει παρελθόν. Πλέον τα σκυλιά μπαίνουν στον ντορό από τον κυνηγό. Δεν βρίσκουν εκείνα ντορό και εκ των υστέρων οι κυνηγοί ψάχνουν για να οργανώσουν τα καρτέρια. Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι πλέον αρχίζουν να ξεχωρίζουν οι ικανότητες του έμπειρου από τον άπειρο κυνηγό. Φυσικά όλοι έχουν την θέση τους στην δομή της ομάδας, αλλά όταν ακούς κάποιον να σου λέει «εδώ τα έχουμε» και δεν έχει σκύλο, αν στο πει στην αρχή του κυνηγίου με το έδαφος ξερό γελάς αλλά όταν ο έμπειρος ιχνηλάτης έχει σύμμαχο την λάσπη τότε το πράγμα γίνεται αρκούντως σοβαρό. Ακόμη και νέος να στο πει θα δώσεις άλλη βαρύτητα.

Τα σκυλιά κυνηγούν πλέον με άλλο αέρα. Το κρύο του Οκτώβρη είναι σύμμαχος τους στην δίωξη. Η θερμοπληξία που έχει τελειώσει σκυλιά στρατηγούς πλέον δεν αποτελεί κίνδυνο. Το νερό που τρέχει στο βουνό τους δίνει την δυνατότητα να ξεδιψούν εύκολα και να συνεχίζουν το κυνήγι μέχρι το θήραμα να «κωλώσει» και να το κάνουν στάμπα. Φυσικά αυτό είναι και το ζητούμενο στην περίπτωση που ξεφύγει από τα καρτέρια. Οι οσμές που αναδύονται από το θήραμα δεν χάνονται από την πολλή ζέστη που υπάρχει ακόμη τον Σεπτέμβρη και μπορούν άνετα να ακολουθήσουν το θήραμα τόσο σε κλειστά μέρη που είναι εύκολο να τις εντοπίσουν, αλλά και σε προσήλια μέρη καθαρά. Γιατί να μην ξεχνάμε πως τόσο το κοπάδι όσο και το Καπρί αν κυνηγηθεί μπορεί να το δεις να καλπάζει σε βοσκοτόπια προκειμένου να πάει σε μέρος που εκείνο θεωρεί ασφαλές. Πολλές φορές είναι το μέρος από το οποίο ξεκίνησε τον δρόμο του και έφτασε εκεί που το βρήκαμε.

Φθινόπωρο ονομάστηκε διότι είναι η εποχή που «φθίνουν τα οπωρικά». Πλέον τα καλαμπόκια και οι σοδιές συλλέχθηκαν και τα φρούτα του δάσους αλλά και των καλλιεργειών τελειώνουν σιγά σιγά. Λίγα πράγματα ωριμάζουν το φθινόπωρο και σε αυτά επικεντρώνονται τα κοπάδια των Αγριόχοιρων. Η σταδιακή έλλειψη τροφής αλλάζει το ενδιαίτημα του αγριόχοιρου. Πλέον τραβιούνται εκεί που θα βρουν βελανίδια και σε περιοχές που έχει κάστανα ή μήλα που αποτελούν την αγαπημένη τους τροφή. Φυσικά οι πατάτες είναι πάντα στο μενού προς θλίψη των παραγωγών τους! Αυτές οι περιοχές βρίσκονται πολλές φορές πιο ψηλά σε σχέση με τις πεδινές τους εξορμήσεις που μας είχαν συνηθίσει τον πρώτο καιρό.

Εδώ θα πω μια εμπειρία μου από το αγαπημένο μου κυνηγοτόπι. Όταν πάμε εκεί στα πρώτα κυνήγια, ξέρουμε πως εκεί ψηλά λίγα αγριογούρουνα θα βρούμε. Αλλά σίγουρα θα είναι αγριόχοιροι και όχι υβρίδια. Εκεί ψηλά ακούμε για κοπάδια στον κάμπο και επιτυχίες και παλιά απορούσαμε και ζηλεύαμε ίσως όποιον κυνηγούσε στα χαμηλά. Όμως σαν αλλάξει λίγο ο καιρός και μπει ο Οκτώβριος τότε το κυνηγοτόπι ξάφνου γεμίζει με Κάπρους και κοπάδια. Έχει βλέπεις την ιδιαιτερότητα να έχει βελάνι και κούμαρα που ωριμάζουν πιο αργά και παρέχουν τροφή μέσα στον χειμώνα.

Για τον κυνηγό πάλι, με τα πρώτα κρύα του Οκτώβρη το περπάτημα γίνεται ευκολότερο και αυτό δίνει την δυνατότητα για ιχνηλασία σε μεγάλες αποστάσεις. Ειδικά μέσα στην πανέμορφη παλέτα των χρωμάτων του φθινοπώρου, συνδυασμένη με το πρώτο αχνό φως του Ήλιου, η φάση αυτή του κυνηγίου προσφέρει και πρακτικά οφέλη αλλά και χαλάρωση μέσα στην ομορφιά της φύσης. Από την άλλη όμως γίνεται δυσκολότερο με την βροχή και πιο επικίνδυνο ειδικά πάνω στο βουνό. Όλοι ξέρουμε πως ειδικά στο κυνήγι το βάδισμα σε μονοπάτια και δρόμους αποτελεί την εξαίρεση και όχι τον κανόνα. Πλέον κάθε βήμα πρέπει να το υπολογίζουμε πολύ. Ειδικά σε πλαγιές, που μας κρατούσε ασφαλείς το ξερό χορτάρι, σαν τρέχαμε να αλλάξουμε θέση ή να βρεθούμε στα σκυλιά κοντά. Πλέον κάθε πάτημα σε μια πέτρα μπορεί να μας κοστίσει ακριβά, το βουνό δεν συγχωρεί τα λάθη.

Ιδιαίτερη μνεία θα κάνω τέλος στην προσοχή που πρέπει να δίνουμε στην μετακίνησή μας. Φυσικά με προσοχή πρέπει να κινούμαστε προς το κυνηγότοπο αλλά και εκεί η προσοχή όσων οδηγούν οφείλει να είναι τεταμένη. Η λάσπη και η βροχή είναι μεγάλος παράγοντας κινδύνου ειδικά σε δασικούς λασπόδρομους δίπλα σε γκρεμούς δεκάδων μέτρων. Οι δρόμοι γίνονται επικίνδυνοι με τις βροχές και ειδικά κατά την διάρκεια του κυνηγίου και την ανάβαση σε δρόμους που ίσως πριν μερικές εβδομάδες ήταν ασφαλείς. Πλέον όταν αλλάζουμε τοποθεσία για να προλάβουμε να πιάσουμε καρτέρι ή να βρούμε τα σκυλιά μας καλό είναι να υπάρχει πάντα κάποιος δίπλα στον οδηγό ώστε να μην αποσπάται η προσοχή του.

Είμαι λάτρης του χειμώνα και μου αρέσει πολύ το κυνήγι μέσα στην παγωνιά και με το χιόνι να πέφτει. Μα τα καλύτερα κυνήγια τα έχω κάνει τον Οκτώβριο. Θαρρείς πως η ομορφιά του τοπίου σε προδιαθέτει να δεις το κυνήγι στην πραγματική του διάσταση. Μια δραστηριότητα που σε γυρίζει πίσω στον χρόνο όταν ο κυνηγός ήταν το βασικό κύτταρο της πρώτης κοινωνίας των ανθρώπων. Μακριά πλέον από περιοχές που έχουν έστω και λίγους ανθρώπους στην μοναξιά του βουνού καθορίζεις αλλιώς τις προτεραιότητες της ζωής σου. Εκεί που σε αναγκάζει το θήραμα και ο τετράποδος σύντροφος σου να μπεις σε μέρη που δεν είχες πατήσει ποτέ και ας ήξερες όπως νόμιζες το βουνό σαν την παλάμη σου.

Τελικά αυτή είναι και η ιδιαιτερότητα του κυνηγίου. Θαρρώ πως τελικά το κυνήγι είναι ένας τρόπος για να σε επιστρέφει στην πραγματική ζωή. Σε παίρνει από την μουντή και μίζερη καθημερινότητα και σε καθιστά ζωντανό κομμάτι σε ένα πραγματικό πίνακα ζωγραφικής τέτοιας ομορφιάς που κάνει τους πίνακες των μεγάλων δασκάλων να ξεθωριάζουν.