Κυνήγι στο χιόνι... Ομορφιά!

Ο ήχος από το παγωμένο χιόνι, που σπάει σε κάθε βήμα κάτω από τις βαριές αρβύλες και ο παγωμένος αέρας που νιώθεις στο πρόσωπο σε ξυπνούν από το όνειρο. Γιατί είναι ώρες που το μυαλό παίζει παιχνίδια, σαν περπατάς στο χιονισμένο δάσος σφίγγοντας μέσα από τα χοντρά μάλλινα γάντια σου το όπλο. Μαγική είναι η εικόνα που βλέπεις, σαν ψεύτικη ζωγραφιά, τα δέντρα στολισμένα με την ομορφιά που μόνο η φύση μπορεί να χαρίσει, που μόνο το παγωμένο χιόνι μπορεί να κάνει ένα ασήμαντο δενδράκι να μοιάζει αληθινή ζωγραφιά…

Το χιονισμένο τοπίο έχει την απαράμιλλη ομορφιά του υπερβατικού. Η αγνότητα του λευκού, η παγερή ανάσα του θανάτου από την άλλη. Έγραψε κάποτε ο Μέλβιλ στο αξεπέραστο βιβλίο του «Μόμπι Ντικ» πως το λευκό είναι το χρώμα του πένθους για κάποιους λαούς, ίσως. Για τον λάτρη της Φύσης όμως η εικόνα του χιονισμένου τοπίου το κάνει και μοιάζει υπερκόσμιο, ένα κομμάτι του Παραδείσου στην Γή…

Το χιόνι που έπεσε από νωρίς και η παγωμένη ανάσα του βοριά το κοκάλωσε, πριν ακόμη χαράξει η μέρα και χλωμός ήλιος φωτίσει πίσω από τα πυκνά σύννεφα, δεν εμπόδισε τον κυνηγό να βγει στο βουνό. Κοντά του κανείς από την παρέα του παρά μόνο ο πιστός του σκύλος. Τα πατήματα τα χθεσινά έσβησαν μα ήταν σίγουρος πως κάπου θα βρει νέα πατήματα φρέσκα. Δύσκολο το κυνήγι στο χιόνι και κυρίως για τον άνθρωπο και τον σκύλο του. Βλέπετε ο καλός Θεός φρόντισε να εφοδιάσει τον Άρχοντα των Λόγγων με όλα τα εφόδια προκειμένου να επιβιώνει μέσα στην Φύση. Ειδικά τον χειμώνα.

Τα κλαδιά στα δέντρα ακούνητα από το βάρος του χιονιού με το παραμικρό άγγιγμα γινόταν ένας παγωμένος καταρράκτης που έπεφτε στο κεφάλι του σαν προσπαθούσε να ακολουθήσει τον φιλαράκο του που κάπου μακριά έπιασε ντορό. Χαμογελούσε σαν έπεφτε το χιόνι πάνω του και το καθάριζε με μια βιαστική κίνηση. Σκεφτόταν πόσο προτιμότερο είναι από την βροχή που σου τρυπάει το κορμί ως το κόκαλο. Το χιόνι δυσκόλευε κάθε βήμα του, μα σε σύγκριση με την λάσπη ήταν μάλλον πολύ καλύτερα. Το κρύο το παλεύεις την ζέστη δεν μπορείς να κάνεις καλά έξω στην Φύση.

Σιγά σιγά πλησίαζε τον σκύλο που σταμπάριζε πια σε ένα σύδεντρο με πυκνή βλάστηση βάτων από κάτω. Δεν είχε χρόνο να καλέσει την υπόλοιπη παρέα που ιχνηλατούσε μακριά. Αποφάσισε να ρισκάρει. Ήταν διακόσια μέτρα πια από την στάμπα στο μέσο του φαραγγιού όταν τα είδε να βγαίνουν μέσα από το πυκνό! Κοπάδι από είκοσι περίπου αγριογούρουνα και έρχονται προς το μέρος του. Έφερε το όπλο του στον ώμο και σημάδεψε με την διόπτρα του το μεγαλύτερο. Έφτασε σε απόσταση βολής και πυροβόλησε. Το Καπρι έπεσε ακαριαία μέσα στο πυκνό χιόνι και εκείνος όπλισε ξανά γρήγορα το κλείστρο του χωρίς να αφήσει το όπλο από τον ώμο του. Ένας ακόμη πυροβολισμός και ακόμη ένα δίχρονο θηλυκό έπεσε και κύλησε αργά μέχρι το καπρί που λίγο πριν της έκανε παρέα.

Το υπόλοιπο κοπάδι πέρασε από κάτω του και πρόλαβε να ρίξει μερικές ντουφεκιές και να πάρει ένα μικρό χρονιάρικο καπράκι που ήταν τελευταίο. Δεν τα πετυχαίνομε και όλα! Εκεί στο καπράκι έμεινε και ο σκύλος του, να δαγκώνει γεμάτος χαρά και ικανοποίηση. Το χαμόγελό που ακολούθησε την επιτυχία του, φωτίστηκε ακόμη πιο πολύ ξάφνου. Πριν ακόμη μιλήσει στον ασύρματο να ειδοποιήσει την παρέα του, άκουσε ψηλότερα να πέφτουν ντουφέκια. Το κοπάδι έπεσε σε άλλους ιχνηλάτες της παρέας του και καρπώθηκαν και εκείνοι μερικά αγριογούρουνα όπως άκουσε να λένε όλο χαρά.

Πριν αρχίσει να ρωτάει κάποιος κακόβουλος ποιοι είναι τούτοι οι αρχιπάρανομοι οι λαθροθήρες και να καλεί τον εισαγγελέα να επέμβει αυτόβουλα σας λέω απλά πως είναι κυνήγι εκτός Ελλάδας! Είναι Κυνήγι Αγριόχοιρου στην Ευρώπη. Και μην μου πει κάποιος πως και εμείς είμαστε Ευρώπη. Εμείς είμαστε έξυπνοι Έλληνες και όχι κουτόφραγκοι. Γιατί εκείνοι που δεν ξέρουν από κυνήγι και δεν νοιάζονται για την Φύση και την Αειφορία της κυνηγούν με «ανορθόδοξο» τρόπο. Ενώ εμείς…

Πρώτα από όλα κυνηγούν μέσα στο Χιόνι. Έχουν το κακό χούι να απολαμβάνουν το μεγαλείο της φύσης κάθε εποχή και να διεξάγουν το κυνήγι του αγριόχοιρου με στρωμένο μισό μέτρο χιόνι πολλές φορές. Κυνηγούν από την άλλη με όπλα ραβδωτά και φυσικά με διόπτρες. Γιατί θέλουν ξεκάθαρα να σκοτώσουν το θήραμα της αρεσκείας τους και μόνο. Αφού εξασφαλίσουν αν είναι σκρόφα ή κάπρος και μάλιστα να μην σκοτώνουν μητέρες που μεγαλώνουν μικρά ή έγκυες που θα φέρουν τον καρπό που θα δρέψουν του χρόνου. Φυσικά δεν απαγορεύουν παντού τα λειόκανα αν κάποιος τα προτιμά ή δεν έχει δυνατότητα να αποκτήσει ραβδωτό. Σε ορισμένες χώρες όμως απαιτούν μόνο ραβδωτό για τα μεγάλα τριχωτά. Φυσικά με την σφαίρα οι οπισθοδρομικοί Ευρωπαίοι δεν θα αφήσουν τραυματισμένα θηράματα να υποφέρουν στο βουνό άρρωστα. Αλλά που να ξέρουν αυτοί την χαρά που δίνουν τα δράμια και η… σίγουρη επιτυχία τους στον στόχο! Ο ασύρματος με τον οποίο επικοινώνησε ο κυνηγός της ιστορίας μας είναι ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΣ σε πολλές χώρες. Ειδικά τον χειμώνα για σε έχει σε πλήρη επαφή με τους υπόλοιπους κυνηγούς αλλά και για την αναζήτηση βοήθειας από τις αρχές, αν παραστεί ανάγκη. Επίσης διασφαλίζει την ασφάλεια των μελών της παγάνας σε περιοχές που το κυνήγι διεξάγεται με την μέθοδο αυτή πάνω από υπερυψωμένες φυλάχτρες.

Στην χώρα μας υπάρχουν πολλές διαφοροποιήσεις από το Ευρωπαϊκό κεκτημένο μόνο όταν μιλάμε για δικαιώματα των κυνηγών. Και δεν είναι μόνο στον τύπο των όπλων που εκεί εμπλέκονται κατάλοιπα του παρελθόντος και φοβίες των πολιτικών. Δυστυχώς με το πρώτο χιονάκι όταν η ομορφιά της φύσης πρώτα και μετά το κυνήγι σε κάνουν να θες να βγεις στο βουνό, βγαίνει ένα απαγορευτικό. Λες και το αγριογούρουνο είναι λαγός που θα το βρεις ακολουθώντας τα ίχνη και θα το σκοτώσεις στο γιατάκι του. Τεράστιο λάθος και οικτρή παρανόηση, από πλήρη άγνοια της ιδιαιτερότητας του συγκεκριμένου κυνηγιού.

Ο αγριόχοιρος διανύει χιλιόμετρα επί χιλιομέτρων κάθε βραδιά και ειδικά τον χειμώνα που η νύχτα είναι μεγάλη. Το δριμύ κρύο ελάχιστα τον επηρεάζει και ειδικά όταν είναι η εποχή του ζευγαρώματος είναι επικές οι διαδρομές που θα κάνει ένα Καπρί. Οι αγριόχοιροι από την άλλη όταν είναι κοπάδι είναι ικανοί να μείνουν μέρες μέσα σε ένα λόγγο και να μην κουνηθούν γιατί έχουν όλα χρειάζονται για να τραφούν κάτω από τα πουρνάρια. Άδικα μπορεί να ψάχνει για ντορό μια παρέα μέρες ολόκληρες και οι αγριόχοιροι να βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής. Σε μέρος απάνεμο και φυλαγμένο, αν δεν σε φωτίσει ο Θεός να πας εκεί κοντά με ένα σκυλάκο που θα τα «παίρνει με την οσμή» και όχι με ντορό, θα στοιχηματίζεις πως δεν υπάρχει θήραμα σε απόσταση χιλιόμετρων.

Ξέχασε ο «σοφός Νομοθέτης» πως το κυνήγι του αγριόχοιρου τις παλιές εποχές που θεωρούνταν εν πολλοίς μυθικό στον χώρο των κυνηγών της Νότιας Ελλάδας ήταν ένα κυνήγι κατεξοχήν χειμερινό. Από την άλλη στην Βόρεια Ελλάδα που ήταν κυρίως το ενδιαίτημα του αγριόχοιρου, πριν η αλόγιαστη εκτροφή και ο υβριδισμός τα κάνει πανελλήνιο θήραμα, τον χειμώνα υπήρχε σχεδόν μόνιμη χιονοκάλυψη. Έτσι οι παλιοί θυμούνται και λένε περισσότερο τις περιπέτειες του χειμώνα και τις δυσκολίες του πέρα και πάνω από όλα τα άλλα κυνήγια που έκαναν.

Αφήνω για το τέλος το εξής παράδοξο. Ας υποθέσουμε πως με το χιόνι το κυνήγι του Κάπρου είναι πιο εύκολο. Παρακολουθούμε να διαμαρτύρονται άπαντες, αγρότες και φορείς για τις ζημιές που προκαλεί ο Αγριόχοιρος. Όλοι ζητάνε από τους κυνηγούς να κάνουν καλύτερη διαχείριση του πληθυσμού, δηλαδή περισσότερη κάρπωση. Δίνουν λοιπόν κάθε χρόνο μεγαλύτερη κάρπωση στην ρυθμιστική από την μία μεριά. Πράγμα που δεν πετυχαίνεται και εύκολα και από την άλλη το μόνο που κάνουν είναι, όταν οι συνθήκες κατ’ αυτούς «είναι πιο εύκολες να επιτευχθεί η ανώτερη κάρπωση», να απαγορεύουν το κυνήγι του. Οποία παράνοια!

Πέρα από νόμους και αντιλήψεις η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει τίποτα πιο μεγαλειώδες στο κυνήγι από ένα κοπάδι αγριόχοιρων που καλπάζει στο χιόνι. Όλοι όσοι είχαν την τύχη να το δουν να ανοίγει μονοπάτι στο απάτητο χιόνι σε μια απροσπέλαστη πλαγιά σίγουρα το ανακαλούν συχνά την μνήμη τους με δέος και σεβασμό. Όσοι είχαν την χαρά να καρπωθούν θήραμα μάσα στο χιόνι πάλι ξέρουν πως η αίσθηση του μεγάλου θηράματος που έπεσε από την ντουφεκιά τους μένει ως μια από τις κορυφαίες κυνηγετικές τους στιγμές. Τελικά ότι κερδίζεις με κόπο και δυσκολία αξίζει πάντα περισσότερο. Και ο χειμώνας είναι για τον κυνηγό μεγάλος παράγοντας δυσκολίας.

Μέχρι να γίνουμε και εμείς Ευρωπαίοι ας αρκεστούμε στα όμορφα χειμερινά κυνήγια που προσφέρει κατά καιρούς το περιοδικό για να βλέπουμε πως κυνηγούν οι «αμόρφωτοι Ευρωπαίοι» στο χιόνι!