Το κυνήγι το πρώτο... ποιο πρώτο;

Στο κυνήγι το πρώτο... Ποιο πρώτο;;;
Ακουρμάζομαι την βροχή του Μάρτη να πέφτει πότε αργά σαν πρωινή δροσοσταλιά και πότε γοργή σαν πρωτοβρόχι και στο μυαλό μου γυρνά, τι άλλο, το κυνήγι. Λίγο η βροχούλα λίγο η κούραση της βδομάδας και δουλειά έως το Σάββατο το απόγευμα, να, κλειστήκαμε μέσα βλέποντας DVD με κυνήγια αγριογούρουνου. Μόρτικο κυνήγι το Ιταλικό με φουλ θήραμα και κοντά στο δικό μας, αλλά άλλη χάρη το κυνήγι μας. Πόλεμος!!! Πόλεμος και αγώνας στο κλειστό, με λίγα σκυλιά με θήραμα πονηρεμένο και κυνηγημένο. Πόλεμος!!!
Θυμάστε που σας είχα υποσχεθεί να γράψω για το πρώτο κυνήγι στην Αγιά Παρασκευή. Δεν το ξέχασα και τώρα που πέρασε ο καιρός θα σας πω για το μαγικό τριήμερο. Τώρα που ο καιρός και ο χρόνος σαν ποτάμι έκαναν τις πέτρες βότσαλα και έμεινε η ουσία και όχι το νερό...
Σαν πάντα όλα κινούν με τον καυγά με τον Κώστα για την ώρα αναχώρησης. Δεν μπορεί ποτέ να καταλάβει ότι αν κλείσει το μαγαζί δύο ώρες νωρίτερα ούτε θα χρεοκοπήσει ούτε θα πλουτίσει αν τις δουλέψει...
Κινώ να γράψω μα η ζωή έχει άλλα όνειρα από μένα. Δουλειά καλοκαίρι, υποχρεώσεις και ταλαιπωρία να ανταπεξέλθω στην χρεία του σπιτιού και της δουλειάς και το μυαλό φευγάτο. Να και η Παναγιά του δεκαπενταύγουστου μες του Γράμμου τον παράδεισο και οι φίλοι που 'ρθαν για «φ'λιά», φιλοξενία το λέμε τώρα. Ο Καιρός πέρασε.

Πέρασαν οι μέρες και του Σεπτέμβρη η προσμονή έγινε αλήθεια. Πάνε οι ιστορίες του ΄13 αρχή της ινδίκτου στο ΄14!

Πρώτη νύχτα στο βουνό παραμονή Τετάρτης και η παρέα δίπλα στην φωτιά είχε να λέει! Να ο Σάκης με τους λύκους που αντάμωσε μεσοπλαΐς καθώς το σούρουπο ανέβαινε στο βουνό να ο άλλος με τα σκυλιά που δοκίμασε στα εκπαιδευτικά. Ύπνος στο αμάξι για τους πιο ψύχραιμους από νωρίς και άλλους να μην κολλάει ο ύπνος.
Το γλυκοχάραμα μας βρήκε στο βουνό με την βροχή άπαυτη όλη νύχτα. Μα η βροχή τούτον τον καιρό και σε τούτα τα μέρη ευλογία είναι... Σαν κινήσαμε να πάμε στα καρτέρια το μεγαλοπρεπές θέαμα μιας αγέλης που ροβολούσε στο άκουσμα του αγροτικού του Καλύβα το φύλαξε ο Θεός να το δω πρώτος. Θέαμα που στον κάθε κυνηγό προκαλεί ρίγη συγκίνησης ασχέτως τι κυνηγάει με τον όγκο και την ορμή του Αγριόχοιρου που στην διάβα του, ορμητικό ποτάμι, ρέμα κατεβασμένο, περνά και παρασέρνει τα πάντα αδιαφορώντας φαινομενικά για το τι θα βρεθεί μπροστά του, αν και στην πραγματικότητα κινείται με την δύναμη και την ακρίβεια αμαξοστοιχίας που ακολουθεί τις γραμμές που χάραξαν οι πρόγονοι του στα κοντοβούνια των Αντιχασίων.

Ξεκίνησε κυνήγι γρήγορο και με κομμένη ανάσα η μια παγάνα διαδέχονταν την άλλη. Η ιστορία γράφτηκε και τα θηράματα που έπεσαν ένδοξα ήταν τα αναμενόμενα. Πάταγος. Αλυχτήματα και φωνές ντουφέκια πέφτανε σαν σε πόλεμο και τα σκυλιά με τους παγανιέρηδες να οργώνουν τα κλειστά. Ξαφνικά τα άγρια φάνηκαν σε μια διασέλλα και σκαπέτησαν για τα κατρέρια τα βλέπω, τα "βοσκάω" όπως λένε στο χωριό. Μα, τι γίνεται εδω!! Πήραν χαμπάρι τα καρτέρια και γυρνάνε σε εμας. Δύο άτομα και χίλια μέτρα μέτωπο. Μόνο εδω να μην έφταναν παρακαλούσα και όχι απο εκει απέναντι. Γρήγορη απόφαση. Ντουφεκιές να σπάσουν για τα καρτέρια και στην τελική στον Σάκη την αρκούδα... Μετα απο τρεις πυροβολισμους αφου βγήκα μπροστά τους τα βλέπω στην κορυφή του Λόφου μπροστά μου. μαζεμένα. Τότε μπορεσα να δω τον Σάκη και να του μιλήσω, "Σακη σε εσένα από αριστερά, σε εσένα!!" η Σκρόφα και τα γουρουνια τρέχανε ελαφρά προς τον Σάκη οταν τον κατάλαβαν, τυχαία λογω εδάφους, βγήκαν πίσω του και ερχόταν προς εμένα περνόντας πίσω του. "Γύρνα!" Πρέπει να με ακουσε γύρισε και... ντουφέκισε στον σωρό!!

Έσπασαν τα γουρούνια και ένα μικρό το είδα να τρέχει προς τα ψηλά! ντουφέκισα και δεν ειδα αν το πήρε ή όχι! το έχασα σκέφτηκα!!! Τί εγινε ρε Σάκη του λέω; "τι πάθαμε εδω!! τα αερίσαμε!!" μου λέεει αυτός στολίζοντας το τριάρι τσόκ της Baikal του!! Δεν πειραζει ομως πάνε στα καρτέρια και τα σκυλια που ηρθαν τα έχουν από κοντά.

Ξαφνικά ο Αζοράκος με το μισοκουτσο πόδι του αλύχτησε!!! παράξενο που δεν έφυγε ενω τα άλλα φύγαν έλεγα, αλλά το γαβγισμά του δεν αφηνε αμφιβολίες. Τελικά έτρεξα και είδα ένα γουρουνάκι να ειναι πλαγιασμένο στην πουρνάρα και το τελειωσα με ένα μονόβολο. Τελικά ο Σάκης κατι έκαμε!! Χάρηκα για τον φίλο μου και αυτός απαρηγόρητος στόλιζε την τύχη του. Του υποσχέθηκα πως την άλλη μέρα κιόλας θα του παραγγείλω ενα δυάρι τσόκ. 

Η υπόλοιπη παρέα έκανε το καθήκον της. η κάρπωση ηταν η προβλεπόμενη και στα πλάισι της επιτρεπόμενης αν αναλογιστεί κανεις και το γουρουνάκι που μου έφερε ο Ματζαρ και έπεσε στο καρτέρι μου ερχόμενο με χίλια και ένα άλλο που ο Αραπάκος κυνηγούσε και το πήραμε στην στάμπα καθως έτρξε ο Αζόρ πανω του και φυσικά ο γράφων προκριμένου να μην έχουμε παρατράγουδα και γιατρούς.

Γιατρούς είχαμε στο τέλος βέβαια, απο μια άλλη στάμπα με τον Πασά και τον Αζοράκο που δώσανε μαχη με τον κάπρο αλλά ο ατυχος ήταν ο Πασάς που τον κάφωσε στο στήθος αλλά ευτυχώς πήρε μονο κρέατα. Τέλος Κυνηγίου και στον Γιατρό η συνέχεια, ρουτίνα πια για μένα αλλά και κούραση πρόσθετη να περιμένεις την επέμβαση, τι "φασούλι" θα σου βγάλει το νυστέρι και εν τέλει να ξυπνήσει το σκυλάκι καλά και να πάς να βγάλεις τον ιδρώτα από πάνω σου.( Όποιος δεν το κάνει εκατό φορές δεν ξέρει τι σημαίνει αυτό).

 Και στο Εξωκκλήσι δεν φτάσαμε ακόμη!!!

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΞΩΚΚΛΗΣΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ

Το Σαββατοκύριακο που περιμένουμε κάθε χρόνο έφτασε και από παντού άρχισαν στο εκκλησάκι να φτάνουν οι κυνηγοι της παρέας. Πρώτος φέτος ήταν πάλι ο Ψαρρής όπως κάθε χρόνο γιατί το μαντρί του ειναι δίπλα. Εφτασα δευτερος και μερακλωμένος με δημοτικά στο Τζιπ στην διαπασων!

Αρχισαμε την οργάνωση του "στρατοπέδου" Παρασκευή μεσημέρι. Ενας ένας φτάνανε οι συντροφοι με τα σκυλιά ο ένας, ο άλλος με τα φαγητά, το βαρέλι με τον πάγο και τα πιοτά ότι ποθει η καρδιά του καθενός και όλοι, κατα πως διάταξε ο αρχηγός, με το εικοσάρικο στο στόμα! Καλό το γλέντι αλλά κοστίζει. όλα στην εντέλεια οργανώθηκαν σε χρόνο μηδεν και τα στρωσίδια στην θέση τους!

Ο Τάκης το Δαμάλι μας ήρθε με το όπλο χαλασμένο! Τηλέφωνο στην Λάρισα στον Αρχηγο να φέρει δαχτυλιδι για την Louigi Franchi και η σειρά των οπλουργων να κάνουν την επισκευή. Έγινε η δουλεια και βράδιασε. Δοκιμάσαμε με φόβο το όπλο και έριχνε, πολυβόλο σωστό, άντε όλα καλά δεν θα ντουφεκάει με την γκλίτσα το Δαμάλι αύριο! Μα, να σου οι καλοθελητες, κάποιος σφύριξε στον σύλλογο οτι άκουσε ντουφέκια και μας ήρθε και ο Σύλλογος με τον πρόεδρο και άλλους δυο του Συλλόγου. Σιγά, τι έγινε θα πεις και καλοι ανθρώποι ήταν. Καλοι, αλλά γκανέμηδες!!! Φάγανε μαζι μας, τα ηπιανε, μια χαρούλα, μας χάλασε βέβαια το οικογενειακό κλίμα, αλλά οι ξενοι παντα προηγούνται, αλλά το "καλά κυνήγια" τι το ήθελαν; Μας έμεινε η γκαντεμιά τους...

Την επόμενη μέρα το κυνήγι άρχισε καλά, τι να πώ, ξεκινήσαμε μία παγάνα και βρήκαμε κατι νεόκοπους αγριοκυνηγούς που χαλάσανε τον κόσμο και θήραμα μηδέν. Αλλάξαμε τόπο ανεβαίνοντας στις γνωστές μας ανηφοριές και με την συνοδεία του φιλαράκου του ο καθένας, μιλώ για τα σκυλιά μας που τόσο αγαπάμε, αρχίσαμε το ψάξιμο απο σούδα σε ρουμάνι και στα κλειστά όλα μέσα. Μηδέν. Έτυχε όμως και το κοπάδι το βρήκε ο Αραπάκος - Τσούλιας μακριά από τα ντουφέκια και επιπρόσθετα πεσαμε σε πονηρεμένο θήραμα και μας την έκανε Λούης και εμείς μείναμε να μαζεύουμε τα σκυλιά από τα ρουμάνια με τα χίλια ζόρια. Ανηφόρα, κατηφόρα, Ηλιος και ζέστη όμως η ομορφια του βουνού σε κάνει να χαίρεσαι μονο που κυνηγάς. Το κυνήγι για μενα είναι αφορμή και η αγάπη στην φύση είναι η αιτία.

Τελικά μαζευτήκαμε στο Εκκλησάκι μας και μονιασμένοι φάγαμε ήπιαμε και το βράδι οι μισοι παίζαν μπιρίμπα σε ανάμνηση του καφενείου που τόσο τους έλειψε!! 

Την άλλη μέρα με χαρά πρωί πρωί πιάσμε τα καρτέρια μας και με υπομονή απολύσαμε τα σκυλιά μας και γρήγορα η παγάνα πήρε φωτιά! Και μπάμ και μπούμ! να τα πρώτα θηράματα κάτω. Η μάχη με τα σκυλιά των Καπριών έδινε και έπαιρνε. Αλλά τα παιδιά της παγάνας εκεί Ήρωες και λεβέντες! Το ντουφέκι του Γιωργάκη του Προκόπη έκαμε την δουλειά του. Βρόντηξε και άστραψε γκρεμίζοντας δύο γουρούνια.

Το κλού της υπόθεσης. Μια στάμπα σε μια σκρόφα που τραυματίστηκε λίγο στο πόδι και τα σκυλια την πρόλαβαν, με μανία μας "τα έδινε ντουμάνι", αλλά τελείωσε τον σύντομο και ληστρικό βίο της απαλλάσοντας και τους αγρότες, κάνοντας επίθεση στον Λύκο σαν τον είδε στην στάμπα. Και ξέρετε τι ηταν το τελευταιο πράγμα που πέρασε από το μυαλό της; Ένα μονόβολο 450grains!!! Κατεβήκαμε στον Δρόμο και ο Αρχηγός έδωσε λήξη. Τα Σκυλιά είχαν κατακουραστεί από τον κάμματο της μέρας και την ζέστη.

Τώρα που το λέμε και εγώ είχα ιδρωκοπήσει αλλά τώρα που γράφω το συνειδητοποιησα. Όταν η αδρεναλινη δουλεύει όλα τα άλλα παίρνουν δεύτερο ρόλο. 

Το πρώτο Σαββατοκύριακο έληξε και η περιπέτειες του γράφτηκαν στην ιστορία.

Του Χρόνου καλύτερα, πρώτα ο Θεός.