Το κυνήγι είναι για να ενώνει τα αταίριαστα στην ζωή...

Όπως όλοι οι άλλοι Έλληνες από την μοίρα της διαφωνίας και της διχόνοιας  δεν ξεφεύγουν ούτε οι «Γουρουνάδες», οι Κυνηγοί του Αγριόχοιρου στο πιο πολιτισμένο!

Μέρα νύχτα να τρώγονται στο καφενείο για την μπάλα, τα χαρτιά και την πολιτική. Ναι κυρίως για την πολιτική, μα στο βουνό είναι ομοϊδεάτες αδέρφια και ένα! Φίλοι ναι πάντα με διαφωνίες άσπρο μαύρο και μέσα στην Ομάδα την δική μας και σε όλες τις ομάδες υπάρχουν. Ενώ όμως σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής αυτό πυροδοτεί «μίσος» και κακία στο Κυνήγι του Αγριόχοιρου, που η ομάδα είναι το άπαν, αυτό είναι η αφορμή να ξεχαστεί η πίκρα μιας αποτυχίας. Να μην φταίει κανείς μας, μόνο όλοι οι άλλοι. Και ποιοι άλλοι; από τον Καραμανλή τον παππού και τον Παπανδρέου τον Ανδρέα από τους τεθνεώντες μέχρι και η συμπαθέστατη Παπαρήγα! Ναι! γιατί ο κολλητός είπε πως έφερε γρουσουζιά το ότι στο ξημέρωμα ό Κώστας διάβαζε κάτι «επαναστατικά» που του φέραν στο μαγαζί μαζί με την Εφημερίδα τα παιδιά από το Κόμμα (και για τον Κώστα ένα είναι το Κόμμα!).

Θυμάμαι επικές συζητήσεις μεταξύ δύο χωριανών Γουρουνάδων σε ένα Χωριουδάκι του Βορρά ξεχασμένο από την Ιστορία, που όμως έπαιξε στα μαύρα χρόνια του εμφύλιου κομβικό ρόλο. Ήταν παιδικοί φίλοι και στα χρόνια του εμφυλίου που «ποτέ να μην ξαναγυρίσουν» όπως και οι δύο τόνιζαν αντίπαλοι πολεμιστές. Έχοντας όμως  σώσει και τις ζωές τους αμοιβαία πεντέξι φορές αντίπαλοι όντες. Το κυνήγι ΑΔΕΡΦΩΝΕΙ ανεξίτηλα. Αμετανόητοι όμως  στις ιδέες τους και οι δύο σαν γέρικα ελάτια, σύντροφοι στο κυνήγι προπολεμικά, κατά την διάρκεια του Εμφυλίου και μεταπολεμικά. Με ένα σκαρί που θα ζήλευε Εύελπις πρωτοετής και χαρτοπαίκτες μανιώδεις στην δηλωτή και στην Μπιριμπα. (Το τι είναι αυτά μην με ρωτάτε δεν ξέρω, με τραπουλόχαρτα παίζονται και καλυτέρα στο βουνό να κόβω ολημερίς μέσα στο πουρνάρι χιλιόμετρα με βροχή, παρά να παίξω χαρτί μια ώρα...)

Θα αναρωτηθήκατε πιο είναι το «μάλωμα», ο καυγάς τους. Το «μάλωμα» ήταν αν το Αγριογούρουνο είναι «δεξιό» και επιτρέπει ο Θεός, που ήταν και «ο πρώτος κομμουνιστής» για τον ένα, να το κυνηγάμε ή «αριστερό» για τον άλλον και  ο Θεός «δεν τους γουστάρει διόλου διότι είναι άθεοι»  οπότε η μοίρα του έρμου του Καπριού είναι πάλι προκαθορισμένη!  Άνθρωποι της εκκλησιάς και πιστοί χριστιανοί. Ήταν και οι δύο ψαλτάδες και ο δεξιός ως πιο καλλίφωνος ήταν ο Αριστερός Ψάλτης ενώ ο αριστερός ήταν ο Δεξιός Ψάλτης στην Εκκλησία. Τελικά όλα είχαν ως κατάληξη το γέλιο από τους υπόλοιπους με τα πειράγματα να δίνουν και να παίρνουν…

Όταν τα κοπάδια έφευγαν και περνούσαν τα σύνορα έσκουζε ο Αριστερός Ψάλτης: «Όταν σου λέω πως είναι Αριστερά δεν πιστεύεις ορίστε που καταφύγιασαν! Στα συντρόφια!!!». «Πήγαν εκεί για να νιώσουν ελευτεριά! Μακριά από τους καπιταλιστές ακόμα και τα ζώα ξέρουν» απαντούσε ο άλλος!!!

Το τι γινόταν όταν ένα Καπρί έμπαινε στο Βουλγάρικο και τα σκυλιά το έφερναν πίσω δεν λέγεται!

Ο μεν Δεξιός  να λέει «Εμ, πάλι εδώ γύρισε! Προτίμησε τον θάνατο από σένα και μένα, παρά να ζήσει στην φτώχια και την μιζέρια με τους κομμουνιστές!» Ο άλλος να του απαντά ανάλογα. Πριν την αλλαγή του καθεστώτος στην γείτονα έτυχε κιόλας να είχε πάρει το καπρι ο ίδιος και έλεγε: «Δεξιό ήταν και μόλις το είδαν οι σύντροφοι το γύρισαν πίσω να μην μολύνει τον Σοσιαλισμό! Αλλά η ιμπεριαλιστική του ζωή τελείωσε. Δεν θα κάνει άλλη ζημιά στα λαϊκά νοικοκυριά και στους αυτοαπασχολούμενους αγρότες που μαστίζει η ΕΟΚ!». Ο άλλος ανταπαντούσε πάλι με μια εξυπνάδα του τύπου «Μπα κομμουνιστής ήταν! Αλλά ούτε στον σύντροφο την χάρισες προκειμένου να γυρίσεις με γεμάτη την τσάντα!»

Φυσικά μέσα του συμφωνούσε με ότι έλεγε ο φίλος ο παιδικός και αχώριστος για το μέλλον μας στην «Ευρωπαϊκή Οικογένεια». Τόσα πέρασαν είχαν μάθει να διαβάζουν τους καιρούς και να βλέπουν το μέλλον…

Άλλη περίπτωση είναι οι τρεις κολλητοί φίλοι στην Παρέα μας. Δυο από τους παλιούς της παρέας και ένας πιο νέος ο Γιώργος. Ο Ανδρέας και ο Κώστας ο «Παπαρήγας» και τούτοι παιδικοί φίλοι και ψιλοσυγγενείς. Ζυμωμένοι από μικροί με τον μόχθο και την ταλαιπωρία της υπαίθρου και οπαδοί του Νεμρώδ ορκισμένοι. Κυνηγοί Αγριόχοιρου από τα γεννοφάσκια τους και ΠΑΣΟΚ ο Ανδρέας και σοσιαλιστής, Αριστερός, Ορθόδοξος Κομμουνιστής, ο Κώστας και  ο Γιώργος Νεοδημοκράτης! Εκεί να δεις πολιτική συζήτηση που οι δυο άλλοι είναι «δεξιοί» για τον Κώστα, που περιμένει την «Λαϊκή Κυβέρνηση» που θα του λύσει το πρόβλημα και θα κυνηγάει και την Τετάρτη και το Σάββατο. Γιατί τώρα με την κρίση το βουλκανιζατέρ δεν τον αφήνει να λείψει. Ο Γιώργος με τον Ανδρέα να του λένε ότι δεν του φταίει η «Αστική» Δημοκρατία όπως την λέει, αλλά και Κομμουνισμός να γίνει αυτός θα δουλεύει πάλι είκοσι ώρες την μέρα από χούι! Θα τρελάνει τον Γενικό Γραμματέα με αναφορές που θα στηλιτεύουν την τεμπελιά των άλλων!!

Εκεί γίνεται εξανίσταται και αρχίζει να κατηγοράει τους άλλους πως δεν βλέπουν μπροστά!

-«Λοιπόν να αναλάβω εγώ στο χωριό μας και να δείτε όλοι θα έχουν δουλειά! Ναι όλοι θα έχουν ένα πιάτο φαί!»

«Και κρασί;» ρωτάει ο Αντρέας με τον Γιώργο. -«Και από ένα ποτήρι κρασί. Ναι!»

«Ε! έτσι δεν σε θέλουμε λένε οι άλλοι! Που να μας φτάσει! Που είναι από ένα οδονταπέντε στο ύψος! Εσύ θα μας λιανίσεις στην πείνα στην δίψα και από την πολλή δουλειά!» Μερακλήδες στο ποτό και στο κυνήγι…

Οπότε εκεί πέφτει και η ατάκα: «Ναι εσύ έλεγες μέχρι χθες τον Λένιν, Λέλιν και το παίζεις και διαβασμένος για τον κομμουνισμό;» απάντηση «Ναι ρε, εσείς που ρημάξατε τον φτωχό αγρότη και κτηνοτρόφο με την ψήφο σας και τώρα πεινάτε, το πώς τον έλεγα εγώ σας μάρανε και δεν ακούγατε το συμφέρον σας και τι σας έλεγε ο Λέλιν; Ρε πάλι έτσι τον είπα;» Γέλιο όλοι μαζί!!!!

Το ότι πάνε για να πιάσουν καρτέρι, τρέχοντας στα κακοτράχαλα δασικά δρομάκια δεν τους νοιάζει. Όποιοι μπουν να πάνε μαζί τους βουβαίνονται από τον καυγά! Δεν μιλούν γιατί και ο Γιώργος που συνήθως οδηγά τα χώνει στον Κώστα και ο Ανδρέας συνεπικουρεί. Μέσα τους οι ατυχείς επιβάτες γελάνε, μα και κάνουν τάματα να φτάσουν ζωντανοί. Κάποιοι ξένοι νομίζουν πως τούτοι δεν θα ξαναμιλήσουν ποτέ ξανά, όταν γύρω από την φωτιά πιάσουν την κουβέντα με τα πολιτικά. Μα σαν φτάσουν στο βουνό και αμολήσουν τον σκύλο τον «Αριστερό» του Κώστα, ναι πάντα «Αριστερό» ονομάζει όλα τα σκυλιά του για γούρι, είναι πάντα μια ανάσα μια ψυχή! Φυσικά όταν ο Αριστερός κάνει καμιά πατάτα τότε φταίει το όνομα και όχι ο σκύλος!

Ο Κώστας που του κόλλησαν το παρατσούκλι «ο Παπαρήγας» είναι απίθανος ιχνηλάτης. Μάλλον το όνομα όμως «δεν βγήκε σε καλό για τον σκύλο» όπως λέει ο Ανδρέας με την πρώτη ευκαιρία γιατί ο σκύλος δεν είναι… Αλλά θέλοντας να αλλάξει την φράση «όλα δεξιά» επιμένει!

Αλλά και οι άλλοι δύο δεν πάνε πίσω. Όλη μέρα «κλεφταρματολούς» λένε τους Καραμανλήδες, Μητσοτάκηδες, Παπανδρέου, Σαμαράδες, Τσίπρες, Σημίτηδες αλλά όταν φτάσει η ώρα να τους υπερασπιστούν, μακελειό! Ναι, μακελειό με τρελό χιούμορ, την ώρα που σαν αδερφούλια μοιράζονται το ψωμί, το νερό, το σαλάμι και την κονσέρβα στην μέση του καυγά. Όταν φτιάχνουν την φωτιά για το ιδιόρρυθμο τραπέζι στο βουνό, μέσα στο ψιλόβροχο ή στην παγωνιά,  με τους άλλους της παρέας μαζεμένους να τους τσιγκλάνε για να ανάβει ο καυγάς. Κάθε μέρα σαν συνεννοημένοι οι υπόλοιποι και ο αρχηγός μια γυρίζουν από εδώ μια από εκεί, μια αριστεροί μια δεξιοί, μια με τον Τσίπρα που τώρα τελευταία συμπαθούσε ο Ανδρέας. (Πριν αρχίσει ο Τσιρώνης τα τερτίπια του, γιατί τώρα ούτε να τον ακούσει δεν θέλει, όσο και αν πίστευε στην «Ελπίδα»).

Τελικά όταν φτάνει η ώρα να μιλήσουμε για το κυνήγι και το αύριο του, η ξεκάθαρη θέση «υπέρ» του συναδέλφου Κυνηγού Παφίλη βουλώνει τα στόματα των άλλων. Εκεί απλώνεται μια ικανοποίηση στο πρόσωπο του Κώστα, μια ντροπή στους νεόκοπους Συριζαίους για τις βλακείες που κάνει ο Υπουργός, ένα «δικαιώθηκα» στον Γιώργη και η παρέα πάει για το καφενείο να αρχίσει τον «καυγά» και εκεί…

Πάνω από όλα είναι το κυνήγι. Ακόμη και όταν τα καφενεία είχαν χωρίσει σε κομματικά μόνο σε ένα καφενείο τους έβρισκες όλους μαζί. Στο κυνηγετικό. Και μόνο μια αξία ήταν σταθερή και πάνω από όλα αδέρφωνε η Ομάδα των Γουρουνάδων… Μάλλον δικαιώθηκαν από τις εξελίξεις. Ξέρετε που  κατάληξα μετά από χρόνια ενασχόλησης με την νοοτροπία του Κυνηγού και ως κυνηγός και η αφεντιά μου μάλλον κάτι ξέρω παραπάνω από τον μέσο ψυχολόγο;

«Στην τελική το βουνό είναι για όποιον μπορεί, λοκατζήδες και αντάρτες, θέλει κότσια και ξέκομα από τον κόσμο».

Υ.Γ. Διαβάζοντας το κείμενο στον φίλο Κώστα μου λέει: «Ωραία τα λες! Αλλά… τους λοκατζήδες τι τους θες; Μόνο αντάρτες γράψε!!!» ο άλλος ο Γιώργης μου απαντά: «Γράψε λοκατζήδες οι «αντάρτες» πλούτισαν πολύ για να πάνε στο βουνό!». Οπότε πετάγεται πικραμένος και ο Ανδρέας που Πασοκ μεν παλιά, αλλά τώρα έπαιξε ρέστα με τον Τσίπρα για καλύτερο αύριο: «Μωρέ ας βγουν και αντάρτες και λοκατζήδες αρκεί να αλλάξει τον αντικυνηγό Υπουργό ο Αλέξης μην μας κόψει το γέλιο καμιά μέρα και άδικα με την ψήφο μας…»