Προετοιμασία του σκύλου το καλοκαίρι

Φτάνουν οι μέρες του Αυγούστου και ο αγώνας για την Ρυθμιστική που δίνει κάθε χρόνο η Κυνηγετική κοινότητα, Ομοσπονδία, Σύλλογοι, Περιοδικά και κυρίως η Εφημερίδα μας καλά κρατεί. Θεσμός πλέον έχει γίνει ο πόλεμος για αυτή τη ρημάδα τη Ρυθμιστική!
Ο ήλιος στον Κάμπο όλο και ψηλώνει νωρίτερα και τεμπελιάζει στο στερέωμα, μέχρι να περάσει η ώρα αργά το βράδυ, λες και εκείνος βαριέται να κουνηθεί καίγοντας την πλάση και δυσκολεύοντας ανθρώπους και ζωντανά.
Από την άλλη στα καφενεία, στα μαντριά και στα γραφεία και στις παρέες όλες, επικρατεί αναβρασμός με την εναγώνια αναζήτηση πληροφοριών για τα Θηράματα. Στους γουρουνοκυνηγούς το όλο πράγμα, με την συζήτηση για τα Καπριά έχει ακόμη μεγαλύτερη ένταση, μιας και οι συναντήσεις με τον αγαπημένο μας Βασιλιά του Κλειστού έχουν πληθύνει στα καμποχώραφα, όπου κάθε βράδυ οι επιδρομές τους έχουν γίνει μια σύγχρονη μάστιγα για τον αγρότη στην ύπαιθρο.
Όμως το κυνήγι δεν είναι μόνο το Θήραμα. Εκείνο συμφώνα με όλες τις ενδείξεις είναι παρόν και η μουσούδα του ξελακώνει κάθε βράδυ από τα ξέφωτα στο δάσος μέχρι τα χωράφια προκαλώντας στους κυνηγούς ρίγη συγκίνησης και τεράστια προσμονή για την ευλογημένη μέρα που φέτος πέφτει 17 Σεπτέμβρη. Είναι και άλλα τρία πράγματα, ακόμη πιο καθοριστικά από το θήραμα καθαυτό, τα οποία και θα κρίνουν τελικά την σεζόν στο ξεκίνημά της. Το κάθε ένα με την σημασία του. Σκύλος, άνθρωπος, τουφέκι...
Πρώτο και σημαντικότερο για το κυνήγι είναι το σκυλί. Ο σύντροφος μας που χωρίς την πολύτιμη μυτούλα του και το ατελείωτο θάρρος του δεν πρόκειται ούτε τρίχα να δούμε στο βουνό. Ο καιρός το καλοκαίρι είναι θερμός και εδώ στην Θεσσαλία καυτός και με απελπιστικές θερμοκρασίες καθ' όλη την διάρκεια του καλοκαιριού. Η παρατεταμένη προσμονή των κυνηγετικών σκύλων στα κουμάσια τους φέρνει την χαλάρωση και όπως και σε κάθε ζωντανό οργανισμό, μερικά παραπανίσια κιλά.
Κιλά που μπορεί να κάνουν επιθυμητό ένα ζώο που πωλείται για το κρέας του, μα όχι τα γουρουνόσκυλα που φυσικοί αθλητές όντας, πρέπει να έχουν το τέλειο βάρος. Ειδικά για την αρχή του κυνηγίου και για τα μεγαλύτερα σε ηλικία, ίσως είναι κρίσιμα καθοριστικό για την υγεία τους.
Η πραγματικότητα που ξέρουν καλά όλοι οι κυνηγοί του αγριόχοιρου είναι ότι τα σκυλιά χρειάζονται την εκπαίδευση και την προετοιμασία τους, όλο τον χρόνο για το δύσκολο κυνήγι του Κάπρου, μα και πρέπει να προφυλαχτούν από την ζέστη. Οπότε τα εκπαιδευτικά γίνονται πολύ νωρίς το πρωί και καλό είναι να είμαστε αρκετοί από την παρέα, αν όχι όλοι, ώστε να μπορούμε να ελέγχουμε το σκυλί μας, τόσο στην στάμπα, όσο και στην δίωξη. Στην πρώτη φάση, κατά την οποία δεν είναι δυνατή η όποια άλλη βοήθεια γιατί φυσικά και δεν οπλοφορούμε πριν την έναρξη της Κυνηγετικής περιόδου, η φυσική μας παρουσία θα ξεφωλιάσει τον Αγριόχοιρο και θα προστατέψει τον πολύτιμο φιλαράκο μας από τις ορέξεις του Κάπρου και την μανία της σκόρφας να δοκιμάσουν το τομάρι του!
Στην φάση της δίωξης η παρουσία αρκετού κόσμου στο βουνό δεν θα προσφέρει μόνο όμορφες φωτογραφίες οι οποίες θα συνοδεύουν τα όνειρά μας, μα και κυρίως την δυνατότητα μα πιαστούν τα σκυλιά, ώστε να μην μπλέξουν σε πολύωρο κυνήγι με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει μέσα στην κάψα του θέρους για την υγεία του σκύλου. Με δεδομένη την λειψυδρία και το στέρεμα των ρεμάτων το θέμα είναι πάνω από ουσιαστικό και μείζονος σημασίας.
Ευτυχώς οι κυνηγοί προσέχουν τα σκυλιά τους πιο πολύ από κάτι ντεμέκ φιλόζωους που τα έχουν στην παραλία να τα βαράει ο καυτός μεσημεριάτικος ήλιος και στο αμάξι τους δίπλα στο κύμα να μην τυχόν και χάσουν την θέα της αφεντικίνας που ρίχνει τις απλωτές της μέσα από το μισάνοιχτο παράθυρο δίκην αντικλεπτικού!!
Τα σκυλιά δίωξης από την μανία που τα κατέχει κατά την φάση εκείνη μπορεί να πεθάνουν τρέχοντας χωρίς να το καταλάβουν από θερμοπληξία. Η δίωξη είναι όχι μόνο μια έμφυτη τάση για τα γουρουνόσκυλα, αλλά μια άγρια πάλη με ένα ψυχωμένο καπρι μπορεί να πυροδοτήσει αυτό που λέμε ψυχαναγκασμό στο σκύλο, να βγάλει πίσω την δαγκωνιά που του έδωσε η σκρόφα ή το χτύπημα έστω και μικρό που άρπαξε από τον κάπρο. Σε συνδυασμό με το ότι κυνηγάνε σε αγέλη τα σκυλιά, παίρνοντας θάρρος το ένα από το άλλο, μπορεί να αγνοήσουν την ζέστη και τον ήλιο που σηκώνεται ψηλά κάθε λεπτό που περνάει και πυρώνει το βουνό. Με δεδομένο ότι τα γουρουνάκια πλέον είναι πάνω από πέντε έξι μηνών και είναι διαόλια στο τρέξιμο και στο κρυφτό μπορεί να αναγκάσουν τα σκυλιά να κυνηγούν ώρες προσπαθώντας να τα πιάσουν. Από την άλλη οι σκρόφες στοργικότατες μανάδες είναι ικανές να αλλάξουν Νομό και Περιφέρεια ακόμη, προκειμένου να γλιτώσουν από το λαχανητό του σκύλου στον σβέρκο τους!
Είναι απίθανες οι ποσότητες νερού που κουβαλούσε φίλος στο τζιπάκι του, ο οποίος μάλιστα μεγάλος σε ηλικία, δεν έπινε νερό πολύ όσο και να περπατούσε. Το νερό είναι το πλέον απαραίτητο εφόδιο για τον κυνηγό στο σακίδιο κατά την διάρκεια του καλοκαιριού και τα εκπαιδευτικά. Έμεινες από νερό; Μπορεί να μείνεις από σκύλο! Όποτε σε κάθε ευκαιρία είναι καλό όταν πιάνουμε τον σκύλο μας έστω και κατά την δίωξη ή το ψάξιμο να τον ποτίζουμε. Φυσικά το σίγουρο είναι ότι μετά από μια δίωξη ωρών μπορείς να βρεις τον σκύλο σου εύκολα άμα ξέρεις τις μπάρες της περιοχής! Εκεί θα απολαμβάνει το λουτρό του, πολλές φορές παρέα με το Καπρί που κυνηγάει!
Προσοχή δέουσα πρέπει να δοθεί για τα σκυλιά που κυνηγούν σε πετρώδη εδάφη αλλά και παντού όπου ο κίνδυνος της οχιάς ελλοχεύει. Εκεί πρέπει να είμαστε έτοιμοι για τις πρώτες βοήθειες μέχρι το σκυλάκι μας να φτάσει στον γιατρό που θα του δώσει την θεραπεία. Το να αποφεύγουμε τα μέρη που ξέρουμε κρατάει οχιά είναι το καλύτερο μα στις οχιές διόδια και τέλη κυκλοφορίας δεν έχει και όπου θέλουν πάνε...
Δεν θα ξεχάσω την στάμπα που έκανε κάποτε ένα κουτάβι μας για ώρα. Μας έκανε εντύπωση και τυχαίνοντας πιο κοντά από όλους έτρεξα να δω το καπρι στο γιατάκι του και να θαυμάσω το σκυλάκι που σε τέτοια ηλικία μηνών έκανε στάμπα. Εκεί σε ένα πουρνάρι ανάμεσα σε βράχια το σκυλί επέμενε και γάβγιζε με μανία. Μύριζε αγριογούρουνο, εκείνη η μυρουδιά που μου θυμίζει λίγο φασκόμηλο και ρίγανη και όλα τα μυρουδικά του βουνού, (για μένα το Αγριογούρουνο ευωδιάζει)! Με προσοχή λοιπόν, μην πεταχτεί κάνα τέρας από το πουρνάρι πλησίαζα από ψηλά ανεβαίνοντας τον βράχο. Τι είδα; Μια χοντρή κερασφόρος οχιά να συρίζει εγκλωβισμένη σε μια σχισμή και τον σκυλάκο να την γαβγίζει στο μέτρο. Περιττό να σας πω ότι ήταν πολύ τυχερός που δεν πήγε πιο κοντά. Τον πήρα και έφυγα γελώντας. Το σκυλάκι έγινε σκύλαρος με τα χρόνια και πάντα, όταν έμπαινα στην στάμπα μαζί του, θυμόμουν την πρώτη του φορά κρυφογελώντας.
Άφησα τελευταίο το φαγητό γιατί όταν το σκέφτομαι με πιάνει το νευρικό γέλιο σαν θυμάμαι να ακούω την στιχομυθία του Δήμου του Αρχηγού με τον Τάκη τον «Δαμάλι» που έχει επιφορτιστεί με το τάϊσμα των σκυλιών μας. Είχε λείψει μερικές μέρες για διακοπές ο αρχηγός.
-«Καλά ρε τι σ' είπα; Δεν σ΄ είπα μια χούφτα με τα δυο χέρια φαί στο κάθε σκυλί; Πως τα έχεις έτσι τετράπαχα με κοιλιές σαν πρόεδροι κοινότητας; Σε δέκα μέρες θα ξεκινήσει το κυνήγι!!!»
-«Α, άκου να σε πω Δήμο, εγώ άμα βλέπω σκυλί νηστικό λέω «σκότωσε το καλύτερα»! Με πιάνει αρρώστια! Τα ταΐζω!»
-«Άμα πέσουν από τα ποδάρια στα πρώτα κυνήγια, θα στα φορτώσω στον ώμο!»
Αμετανόητος ο Τάκης, που κτηνοτρόφος ων, δεν χαμπάριαζε περί διατροφής και λοιπών δαιμονίων απάντησε με το ερώτημα ζωγραφισμένο στο εκφραστικό ηλιοκαμένο πρόσωπο του, κάνοντας τον αρχηγό να αφρίζει, «Καλά ρε Δήμο νηστικό αρκούδι χορεύει;;;»