Κάπρος και χιόνι

«Ναι, μας κόβετε το κυνήγι με δέκα πόντους χιόνι και πέρυσι μας λέγατε, «βαράτε τα όπου τα βρείτε μέχρι τον Μάρτη», γιατί ρήμαξαν λέει τον κοσμάκη. Ή εσείς το έχετε χάσει ή πάτε να τρελάνετε εμάς!»

Τα «Λόγια της πλώρης» τα έγραψε ο Καρκαβίτσας μα θαρρώ πως ο «Παππούς» θα έγραφε μια χαρά τα «Λόγια του καφενείου»! Ήταν οργισμένος γιατί στο βουνό μόνο χιόνι αποτρεπτικό δεν είχε για το κυνήγι όπως το ήξερε εκείνος από παιδί…

Έπεσε λοιπόν το χιόνι λίγο παρακάτω, στις πολύβουες πόλεις και είδε ο κόσμος το κρύο να σφίγγει και ξάφνου ένιωσαν όλοι πως ήρθε ο χειμώνας. Άλλοι τρέχουν για να ζεστάνουν τα σπίτια τους γιατί και εκείνο είναι θέμα στις μέρες μας. Μα κάτι κυρίες και «κύριοι» (ο θεός να τους κάνει κυρίους τους πιο πολλούς!), που προβλήματα τι πάει να πει δεν ξέρουν και τα έχουν «όλα σωσμένα» όπως λένε στην Θεσσαλία, θυμήθηκαν τα άγρια ζώα στο βουνό που υποφέρουν… Τα αγριμικά, που η φύση προίκισε με τόσα δώρα, που αν ο άνθρωπος τα είχε άλλο δεν ήθελε, που θα «πεθάνουν αβοήθητα και από πάνω τα κυνηγάνε και οι άτιμοι κυνηγοί!!!!»

Οι κυνηγοί που τρέχουν και πετούν σπόρους και καλαμπόκι με τα φτυάρια στα καταφύγια με φράγκα από την τσέπη τους βγαλμένα και όχι «κιλό τροφής με επιδότηση ΕΕ και ένα κιλό στην τσέπη €υρούλια» για την «οικολόγα» που νοιάζεται εξ αποστάσεως και μόνο σαν πιάσει η Άνοιξη!!! Οι κυνηγοί οι κακοί… Μην τρελαθούμε κιόλας!

Οι κυνηγοί που νοιάζονται και «για του χρόνου» να έχει θήραμα και ποτέ δεν θέλουν να μειώνεται για να οικονομήσουν κάνα φραγκάκι από την ΜΚΟ που στήσανε επί τούτου ώστε να εκμεταλλευτούν την μείωση του!

Από όλα τα θηράματα όμως του βουνού είναι το αγριογούρουνο το πιο σκληρό και ο Λύκος έπεται. Όμως στην Ελλάδα την χωρά της «Φαιδρής Πορτοκαλέας» το κυνήγι του Μονιά σαν πέσει μια «γάνα» χιόνι το βλέπουμε μόνο σε Βίντεο του G. Lugariάντε και σε κανένα αφιέρωμα της NotionalGeographic. Σκούζουν οι Πολιτικοί παράγοντες μετά, το καλοκαίρι, σαν ξεχυθούν τα όμορφα κοπάδια εκατοσταριές στον Κάμπο και στα ημιορεινά και αλωνίζουν σοδιές από δίκαιους και αδίκους. «Ελάτε να τα κυνηγήσετε μέχρι το Πάσχα!» έλεγε ο ανεκδιήγητος κεφάλας που καθόριζε την τύχη μας πέρυσι.

Όχι ρε, δεν θέλουμε να κυνηγάμε εγκυμονούσες ούτε και μικρούλια που δεν ξέρουν να φυλαχτούν. Δεν είμαστε δολοφόνοι σαν εσάς που σκοτώνετε αργά, κάθε μέρα, παιδάκια, έφηβους και νέους καταστρέφοντας την ψυχή και τα όνειρα τους. Εμείς λεβέντικα κυνηγάμε τον Βασιλιά του Κλειστού και ξέρουμε από πότε και ως πότε.

Δεν θέλει κανείς μας να κυνηγήσει μετά τις είκοσι του Γενάρη. Δεν κυνηγάμε το μέλλον του θηράματος μας. Αφήστε μας όμως να διαχειριζόμαστε το θήραμα μας όπως ΟΛΗ η υπόλοιπη Ευρώπη και μην λέει ο κάθε πικραμένος τοπικός παράγοντας «Απαγόρευση Λογω Χιονιού», επειδή μια νιφάδα έβρεξε το γυαλισμένο μπαμπρίζ του κρατικού οχήματος που τον μεταφέρει. Φαίνεται πως το κυνήγι και η διεξαγωγή του είναι τελικά το μόνο για το οποίο η Ευρώπη δεν αποτελεί πρότυπο για τους «Ευρωλάγνους» για όλα τα άλλα καρεκλοκενταύρους.

Το χιόνι δεν είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του αγριόχοιρου και φίλος του κυνηγού. Λάθος μεγάλο! Το Αντίθετο μάλιστα είναι απαγορευτικό για τους περισσότερους ειδικά σε «νεόκοπους» συναδέλφους που δεν έχουν εξοικειωθεί με το βουνό και το κρύο να κυνηγήσουν. Και επειδή τούτες οι αράδες που γράφω είναι αιρετικές για πολλούς θα τις δικαιολογήσω.

Η αντοχή του θηράματος είναι παροιμιώδης και οι αισθήσεις του οξύτατες. Μπορεί να μυρίσει τροφή κάτω από σαράντα εκατοστά χιονιού! Η εύρεση τροφής πάλι, δεν είναι θέμα γιατί ήδη τα κοπάδια έχουν κάνει το ετήσιο πρόγραμμα τους όσον αφόρα τις μετακινήσεις σε συνάρτηση με την τροφή. Γιατί για όποιον στοιχειωδώς ξέρει τον Αγριόχοιρο γνωρίζει πως εκεί είναι το μυστικό της ύπαρξης ή ανυπαρξίας θηραμάτων σε μια περίοδο συγκεκριμένη για μια περιοχή ειδικά. Η τροφή και η σειρά που έχει το ίδιο το κοπάδι ιεραρχήσει στην απόκτηση της.

Το Αγριογούρουνο δεν είναι ήμερο ζώο κλεισμένο σε μαντρί, που αν πέσει καιρός εκεί είναι εκεί θα πεθάνει. Θα φύγει και θα βρει καταφύγιο και τροφή γιατί έτσι το έφτιαξε ο Θεός και το εξέλιξε η Φύση.

Το κρύο όταν πέσει το χιόνι κόβει και μέσα στα πουρνάρια πλέον ο βοριάς δεν λυσσομανά. Μέσα στα καλυμμένα με χιόνι κλειστά η θερμοκρασία είναι λίγο κάτω από το μηδέν ή και ελάχιστα πάνω, όταν έξω έχει μείον Δεκαπέντε. Ειδικά εκεί που τα αγριογούρουνα περνούν την μέρα τους η θερμοκρασία από την εκπομπή θερμοκρασίας των σωμάτων τους είναι πολύ πιο πάνω. Για όποιον μπήκε σε γιατάκι χειμερινό το έχει διαπιστώσει πως είναι σαν να είχαν ανάψει φωτιά εκεί μέσα στην κουφολογγιά.

Η δυσκολία στην ιχνηλασία όταν απλά έχει χιονίσει και το έστρωσε μερικά εκατοστά, έγκειται στο ότι μπορεί μεν να είδες φρέσκα ίχνη, αλλά σκύλος που θα τα ακολουθήσει για τα επόμενα πολλά χιλιόμετρα απλά μπορεί να μην υπάρχει! Διότι στο κρύο τα πράγματα αλλάζουν κατά πολύ. Αν τελικά κάποιος σκύλος έχει τέτοια μύτη, που πιάνει την παγωμένη οσμή, τα ακολουθήσει μέχρι το κλειστό, άντε και έφτασε... Εκεί όμως, που φέρνει βόλτα το καπρι ώρες βοσκώντας μέσα στο ανήλιο, έχει τέτοιο γρίφο να λύσει, που αν το βρει εν τέλει και το σηκώσει, μετά από ώρες, γιατί και η πρόσβαση των παγανιέρηδων είναι δύσκολη ή θα έχει φύγει το καπρι αντίθετα από τα καρτέρια ή θα έχει φύγει η μέρα του Δεκέμβρη! Εκεί πιάνεις απλά τον Σκύλο αν δεν πέσει σε καρτέρι το θήραμα ή ξοδεύεις ένα βυτίο βενζίνη να ανακαλύψεις τον σκύλο. Γιατί τον χειμώνα και το σκυλί δεν κουράζεται εύκολα ούτε το Αγριογούρουνο ζεσταίνεται και απλά «κόβει μίλια» μέσα στο κρύο! Αν τέλος πιάσεις τον σκύλο, μαύρο σκοτάδι πια, γρήγορα σπίτι για κανένα τσάι με μπόλικο κονιάκ μέσα και να εύχεσαι να μην πούντιασες για τα καλά.

Τα καρτέρια πάλι δεν είναι δυνατόν να μείνουν ώρα στο κρύο και οι διαφυγές του αγριόχοιρου είναι γρήγορες και ξαφνικές μετά από ώρα στην στάμπα βρίσκουν τις διαβάσεις «ορθάνοιχτες» και εκεί που υπάρχει καρτέρι δεν υπάρχει η δυνατότητα μετακίνησης γρήγορα ακόμη και με δυο εκατοστά χιονιού διάσπαρτα εδώ και εκεί από τον φόβο της ολισθηρότητας.

Το περπάτημα στο χιόνι καθιστά επιπλέον δύσκολο το κυνήγι του Μονιά και επιβάλλει τις ελάχιστες μετακινήσεις με οχήματα. Αυτό καθιστά ακόμη πιο δύσκολο την αλλαγή της παγάνας στην περίπτωση που ξεφεύγουν τα θηράματα από την αρχική τους θέση.

Ταξιδεύοντας το Σαββατοκύριακο μέχρι την Βόρειο Ελλάδα ψηλά στα σύνορα είδα περιοχές που μια χαρά θα κυνηγούσε ο οποιοσδήποτε αν δεν είχε εκδοθεί η απαγόρευση του Υπουργού. Σεβαστή καθόλα, καθότι Νόμος αλλά μπορούμε να αντιπαραθέτουμε και την πραγματικότητα και το σωστό, πέρα από το ότι ΠΡΕΠΕΙ και ΤΗΡΟΥΜΕ την Νομοθεσία.

Ίσως πολλοί απορούν για το αιρετικό του σημερινού άρθρου. Ίσως, αλλά ώρες ώρες, αν έχεις ζήσει στη επαρχία του χθες και βλέπεις και το σήμερα όλου του υπόλοιπου κόσμου, ειδικά της πολιτισμένης Ευρώπης και των ΗΠΑ σε πιάνει το παράπονο.

Επιτέλους δεν είναι άδικο το κατεξοχήν κυνήγι του Χειμώνα και του χιονιού να είναι απαγορευμένο στην Ελλάδα ενώ επιτρέπεται σε όλη την υφήλιο και εκατοντάδες Έλληνες ξοδεύουν συνάλλαγμα να το απολαύσουν σε όμορες χώρες;